Bir sonbahar olmuşum yapraklarım savuruluyor
Sağa sola çarptıkça pul pul oluyor, döküntüye vurmuş bahtım
Savruluyorum, mahpus kaldım bu hayasız rüzgarda
Bir girdap içindeyim çıkamıyorum, duvarlarım engin

Ve sen, içimdeki en tanıdık yalnızlığım
İlkbahar idim sarıyordum dört bir yanı
Özgürlüğün kollarında, gökyüzünde uçuşuyordu istikbalim
Şimdi güz vaktinin bir esiriyim
Soldukça savrulan, savruldukça yalnızlaşan
Nerede benim o uçsuz bucaksız düşlerim
Kırağı düştü gözlerime
Artık kış oldum
Üşüyorum yalnızlığımın en kuytu köşesinde.