Yıldızlar düştü dün gece
Bir metropol caddesinin
Kaldırımları üstüne
Eğildim, bir avuç topladım
Çocuksu bir hevesle
Sonra bir de baktım ki
Konfetiymiş hepsi de

Hiç durma yürüyorum
Kendimi bildim bileli
Tersine bir döngüde
Ve dön dolaş
Aynı yerden geçiyorum
Belli ki istemsizce
Yakamda, sukutuhayalden bir çiçek
Gözlerimde hiç yeltenilmemiş umut
Ve düşsüzlüğün boşluğu taa derinde
Durup bakıyorum da yaşanmışlığıma
Anlıyorum:
Aslında yaşanmamış hiçbiri de.