Kalkıp gelir marş ederek
Acı tatlı bir çok anı
Kimi lezzetinden yenmez
Kimininse buruk tadı

Pek taşkın duygular sonra
Çığ misali büyür yolda
Sevinç ve aşk, öfke, keder
Dayanır kapılarına

Ateşler o ateşini
Otur der, yaz, çiz ve yarat
Dönüştürür, titreştirir
Gönül telini kat be kat

Bir nefes üfler, fısıldar:
“Damıt, süzgecinden geçir”
Can verir, heveslendirir
Der ki: “Evir, güzelleştir.”

“Dağıt, saç yürektekini
Canından kat, ruhundan da
Yepyeni evrenler çıksın,
Envaî renkte, ortaya”

Gelir bilinmez bir yerden
Engin bir güç, adı ilham
Kavrar seni avucunda
Salıvermez ondurmadan.