Gittikçe yok oluyorum
Kaçınılmaz sona ilerlerken
Uzaktan kendimi seyrediyorum
Rüyalarımı tüketmişken

Ne kadar da açım
Ne kadar çaresiz
Ne kadar küçük

Oysa ki herkes gibi büyük hayallerim vardı
Birkaç anıdan başka ben neyim?
Üzgün yüzlü bir çocuğun
Zoraki gülümsemesi kadar acınası
Rüzgar gibi gerçek
Derin sulardan karanlık.

Alabildiğine tokum
Alabildiğine yalnız
Alabildiğine doyumsuz

Sonra sıkıldım kendimi uzaktan izlemekten
Yoruldum demek ki benliğimden
Bir yüzleşmeyi yaşarken
Tekrar ve tekrar
Kurtulmalıyım bir an evvel kendimden.